حسابداری تعهدی

حسابداری تعهدی

تعریف حسابداری تعهدی

حسابداری تعهدی (Accrual Accounting) روشی است که در آن درآمدها در زمان تحقق و هزینه‌ها در زمان وقوع، صرف‌نظر از زمان دریافت یا پرداخت وجه نقد، شناسایی و ثبت می‌شوند. به عبارت دیگر، در این سیستم، رویدادهای مالی به محض ایجاد تعهد یا تحقق درآمد ثبت می‌گردند، حتی اگر وجه نقدی در آن لحظه جابه‌جا نشده باشد.

اصول حسابداری تعهدی

1. اصل تطابق (Matching Principle): هزینه‌ها باید در همان دوره‌ای شناسایی شوند که درآمدهای مربوط به آن‌ها تحقق یافته‌اند.
2. اصل تحقق درآمد (Revenue Recognition Principle): درآمد زمانی شناسایی می‌شود که فرآیند کسب آن کامل شده و انتقال مالکیت صورت گرفته باشد.
3. اصل شناسایی هزینه‌ها (Expense Recognition): هزینه‌ها باید در دوره‌ای ثبت شوند که منابع آن مصرف شده یا تعهد آن ایجاد شده است.

مزایای حسابداری تعهدی

1. تصویر واقعی‌تر از وضعیت مالی: با توجه به شناسایی تعهدات و درآمدها در زمان واقعی، اطلاعات دقیق‌تری ارائه می‌شود.
2. قابلیت مقایسه دوره‌ای بهتر: با تطبیق هزینه‌ها و درآمدها در دوره‌های مالی، امکان مقایسه بهتری بین عملکرد دوره‌ها وجود دارد.
3. پایه‌ای برای تصمیم‌گیری مدیران: اطلاعات تعهدی دقیق‌تر بوده و ابزار مناسبی برای برنامه‌ریزی و ارزیابی عملکرد می‌باشد.

معایب حسابداری تعهدی

1. پیچیدگی بیشتر: ثبت‌های حسابداری تعهدی نیاز به دانش فنی بالاتر دارد.
2. نیاز به کنترل‌های داخلی قوی‌تر: برای اطمینان از صحت اطلاعات، کنترل‌های بیشتری لازم است.
3. فاصله بین جریان نقدی و سود حسابداری: ممکن است سود شناسایی شده با واقعیت نقدینگی متفاوت باشد.

کاربرد حسابداری تعهدی در سازمان‌ها

بسیاری از سازمان‌های بزرگ، دولتی، عمومی و خصوصی، از حسابداری تعهدی برای گزارش‌گیری مالی استفاده می‌کنند. در دولت‌ها نیز حرکت از حسابداری نقدی به تعهدی برای شفافیت بیشتر مالی توصیه شده است. در واقع، در سطح بین‌المللی نهادهایی مانند IPSAS (استانداردهای بین‌المللی حسابداری بخش عمومی) نیز استفاده از حسابداری تعهدی را پیشنهاد می‌دهند.